تفکر در مورد زندگی

ولقد کرمنا آدم (ما فرزندان آدم را کرامت بخشیدیم) انسان موجــودی گرامی داشته شده است ، زیرا خداوند تبارک و تعالی در خلقت او چنین اراده کرده و با توجه به آیات قرآن روح الهــی منشا ء کرامت انسان به شمار می رود : فاذا سویته ونفحت من روحی فقددو له ساجدین  (چون تمامش کردم و در آن روح خود دمیـــدم سجده کنان بر او به خاک بیفتد). از این رو انسان به لحاظ داشتن این گوهر الهــی واجب التکریم است و در وهله نخست خالق هستی خود به اکرام او پرداخته است و همگان نیز موظف به تکریم او شده اند : پیامبر گرامـی فرموده است : کسی که برادر خود را گرامی دارد در حقیقت خدا را گرامی داشته است . و تمامی انسان ها در قبال کرامت

خود مسئولند. امیر مومنین علی (ع) می فرمایند: بنده ی دیگری مباش که خداوند تو را آزاد آفریـده . از این رو هـــر انسانی مکلف است مایه های کرامت خود را پاس بدارد تا بتواند مورد تکریم خدا و بندگان باقی بماند و هم خود را به سر منزل مقصود خلاقیت یعنی خلیفه الهی برساند. برای این منظور لازم است هر انسانی در دو جهـت به

 تلاش و مجاهده بپردازد :

 1-با دوری از لئامت ها و ذلالت ها ، روح خود را از گزند هر نوع پستی مصون داشته و خویشتن را از آلوده شدن به آفت های ضد کرامت مبرا سازد .

 2-با پرداختن به فضایل و رفتارهای مطلوب و ایجاد فرصت های مناسب برای یادگیری آداب و مهارتهای زندگــی مناسب با ارزشهای دینی دامنه ی کرامت خود را توسعه داده و آن را به همه ی روابط و رفتـار های خود گسترش دهد.